Divan edebiyatı, Türk edebiyatının İslâm medeniyeti dairesinde meydana getirdiği büyük edebiyat koludur. Klasik Türk edebiyatının yaşayan üstadı Ömer Faruk Akün bu çalışmasında Anadolu Selçukluları’nın sonlarına doğru başlayıp Osmanlılar döneminde altı asır boyunca kesintisiz devam edebilmek gibi müstesna bir hüviyet ve varlık göstermiş olan divan edebiyatını inceliyor. Eserde divan edebiyatını hazırlayan şartlar ve onun teşekkülü, divan şiirini kuran nazım şekilleri, divan şairini yetiştiren edebî terbiye, divan şiirinde geleneğin belirlediği muhteva ve estetik ele alınıyor. Akün, divan edebiyatının nazım şekillerini şöyle resmediyor:“Saray şairlerinin hükümdarlar için parlak methiyeler düzdükleri kasideler, hepsinde değişmez ve ideal bir güzelin vasfedildiği ve vuslatsız bir aşkın ıstıraplarının terennüm edildiği sıra sıra gazeller, ağırbaşlı terci‘-bend ve terkib-bendler, duygu ve düşünceyi en kesif bir halde küçük bir hacme sığdıran rubâîler, kahramanları hep aynı olan aşk maceralarının anlatıldığı mesneviler bu edebiyatı meydana getiriyordu.”