Eser, Bosna-Akhisar Kadısı Hasan Kâfî Akhisârî’nin (ö. 1024/1615), Hanefî mezhebinin en meşhur usûl-i fıkıh metinlerinden biri olan Ebü’l-Berekât en-Nesefî’ye (ö. 710/1310) ait Menârü’l-envâr üzerine Semtü’l-vüsûl ilâ ‘ilmi’l-usûl adıyla yaptığı ihtisar ve bu ihtisara yazdığı şerhten oluşmaktadır. Akhisârî Semtü’l-vüsûl adlı bu ihtisar çalışmasını, öğrencilerin kolayca anlayıp ezberleyebileceği başlangıç seviyesinde bir metin yazma gayesiyle kaleme almıştır. Ardından İbn Melek’in (ö. 821/1418’den sonra) meşhur Menâr şerhinden faydalanarak eserine kısa bir şerh yazmıştır. Metin ve şerh, Menâr’daki konuların kısaltılarak yeniden tertip edilmesi, bazı kavram ve tanımların eklenmesi, her konu hakkında basit bir veya iki örnek verilmesi gibi özellikleriyle, Hanefî usûl-i fıkhına giriş seviyesinde tercih edilen bir eserde bulunması gereken temel özelliklere sahiptir.

Daha önce çeşitli baskıları yapılan bu eserin yeni neşrinde, diğer baskılardan farklı olarak metin ve şerhin tespit edilen ikinci edisyonuna ait nüshalar esas alınmıştır. İlk edisyona ait farklar ile müellifin minhüvâtı dipnotlarda gösteriilmiştir. Ayrıca müellifin eksik bıraktığı bazı önemli konular dipnotlarda kısaca açıklanmış, Şâfiî mezhebine nispet edilen görüşler mümkün mertebe ilgili kaynaklardan tashih edilmeye çalışılmıştır. Bazı konuların daha kolay anlaşılması için tablolar eklenmiş, şerhe konu olan metin ise kitabın başında müstakil olarak yayımlanmıştır. Bu düzenleme okuyuculara metni şerhten bağımsız bir şekilde inceleme imkânı sunmaktadır.